RadDraaier
Fiets- en wandelblogs
Introductie
Op deze Site schrijf ik Blogs over outdoor-activiteiten, zoals langeafstand fietstochten en wandelingen. Nadat ik een flink aantal rugoperaties achter de rug ervaren heb en langdurige pijnklachten ken, zware medicatie gebruikte en ruim tien jaar op een bed heb doorgebracht. De medicatie betrof o.a. het middel Oxicodon. Oxicodon is een zwaar verslavende morfine. Verslaving aan Oxicodon is mij overkomen, heeft mijn leven geruïneerd, vooral geestelijk maar ook lichamelijk. De pijn bleef en ik was geestelijk afgetakeld. Inmiddels hadden wij zelf een hoog ziekenhuisbed aangeschaft, waarop ik woonde. Dagelijks medicatie slikken en geestelijk naar de kloten gaan. Ik vervoerde mijzelf in eerste instantie per rolstoel, de korte stukjes lopen ging ondersteunend met een stok, mijn eigen onmisbare wandelstok. Daarna kwam er een scootmobiel. Hierop kon ik mijzelf tijdens de zomermaanden iets verder van bed en huis verplaatsen. Liggend op bed begon ik steeds regelmatiger het bewustzijn te verliezen. Een steeds groter drama begon zich te ontwikkelen zonder dat ik dit zelf onder ogen zag. Rianne, mijn vrouw, die zelf al jaren verpleegkundige is, verzorgde mij. Ook zij maakte zich enorme zorgen over deze ontstane situatie. Dagelijkse gesprekken voerden wij over de situatie die alsmaar verslechterde. Totdat er even een moment in mijn hoofd kwam en ik het licht even zag branden. De dagelijkse pijn en het gebruik van de zware medicatie, daarover moest ik praten! Na het gesprek met Rianne hebben wij direct een afspraak met onze huisarts gemaakt. Een goed gesprek met onze huisarts, bracht ons terug naar het pijncentrum. De behandelend arts van het pijncentrum verbaasde zich over de hoeveelheid Oxicodon die ik gebruikte. Met deze arts had ik een goed en langdurig gesprek. Tenslotte had ik zelf op de noodknop gedrukt. Zijn voorstel: de Oxicodon en overige medicatie afbouwen. Dit proces zou circa drie maanden in beslag gaan nemen, onder professionele begeleiding. Na dit gesprek zijn wij terug gegaan naar onze huisarts. Wij kennen elkaar goed en hij kent onze situatie. Op zijn beurt stelde hij voor om dit proces te versnellen. “Wat denk je Ad? Zullen we dit in één maand gaan doen, je wordt tijdens het afkicken wel wat zieker.” De professionele hulp nam Rianne op zich. Hier ging ik voor. De pillen werden minder en ik heb mijn wandelschoenen uit de kast gehaald. Zo ben ik er in gegaan: sterk worden was mijn persoonlijke instelling.
Elke dag in de schoenen, elke dag minder medicatie, eerst meters maken, daarna kilometers. In die tijd woonden wij nog in Herkingen, in een soort bejaardenflat van vier verdiepingen. Dus wilde ik elke dag trappen lopen: eerst naar de eerste verdieping en weer naar beneden. In rap tempo voerde ik alle activiteiten op. Dit alles binnen enkele weken. Elke morgen, elke middag en elke avond tien keer naar de vierde verdieping en terug. Maar ook wandelen over de dijk langs het Grevelingenmeer. Drie maal per dag van Herkingen naar Battenoord en weer terug. Het afkicken was een zwaar proces. Van het trappen lopen en het lopen over de dijk knapte ik keihard op. De grote rugzak ging op de rug met daarin wat bagage van circa acht kilo. In mijn hoofd spookte van alles rond, ik wil de bergen weer in, net als vroeger. Het lopen met de rugzak, bezwaarde mij wat. Toen ontstond het idee om weer te gaan fietsen. Fietsen deed ik voor deze tijd ook al erg veel. Lange afstanden met bepakking, tentje, slaapzak, slaapmatje en schone onderbroeken. Samen met vrienden maakten we toffe avonturen.
Mijn oude fiets bestaat niet meer, voorzichtig maar eens bij de fietswinkel in Dirksland kijken. Daar vond ik hem, mijn nieuwe fiets een toffe bike met beltaandrijving en hydraulische schijfremmen. Nog wel wat aanpassingen, verbeteringen en toevoegingen om de fiets klaar te maken voor het doel, langeafstand fietstochten. De schoenen staan weer in het vet en inmiddels voel ik mij weer een beetje een sterk ventje. Klaar voor het avontuur. Deze periode speelde zich af eind 2018 en de daarop volgende winter naar 2019. In dat voorjaar begonnen de eerste try-outs. Op de fiets door Nederland en in de schoenen door fraaie natuurgebieden die ons land rijk is. De eerste try-outs zijn soms nog vooral lichamelijk zwaar, maar mijn hoofd draait op volle toeren.
Daarbij kom ik op het idee om over deze activiteiten blogs te graan schrijven begeleidt met fotootjes. Met een vriend maken we een groepsapp genaamd RadDraaier. Inmiddels heeft de app aardig wat volgers en ik vind het erg leuk om dit vol te houden. Toch kom ik erachter dat een app niet het juiste medium is voor het bloggen. Hierover spreek ik veel met mijn zwager die uit de reclamewereld komt en kunstenaar is. Tijdens mijn werkzame leven als Sales manager werkten wij met regelmaat samen op zijn reclamebureau. Nu heeft hij mij op het idee gebracht om het bloggen op een internetsite te gaan uitvoeren. Mijn zwager Jan helpt mij bij het opzetten van de site. Dus vanaf heden zijn de blogs met fotootje en soms een filmpje te volgen via deze site: De RadDraaier Site …
